طراحی الگوی کاهش آلودگی هوا به‌ منظور افزایش امنیت کلان‌شهرها با رویکرد ‌فناوری نانو (موردمطالعه: شهر تهران)

نوع مقاله : مقاله های برگرفته از پایان نامه

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری جغرافیایی سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

2 استادیار گروه جغرافیایی سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

3 دانشیار گروه شیمی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

4 استادیار گروه مدیریت ، واحد گرمی، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمی، ایران.

چکیده

چکیده
مسائل ﻧﺎﺷﯽ از آﻟﻮدﮔﯽ محیط‌زیستی و مخاطرات امنیتی ناشی از آن به ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﯽ تبدیل‌شده اﺳﺖ که سلامت انسان را به خظر انداخته است که یکی از راه های فائق آمدن به این معظل بکارگیری فناوری نانو است. هدف این مقاله بررسی طراحی الگوی کاهش آلودگی هوا به ‌منظور افزایش امنیت کلان‌شهرها با رویکرد ‌فناوری نانو در شهر تهران است. این تحقیق توصیفی- پیمایشی و بر اساس هدف پژوهش کاربردی و مبتنی بر تحلیل کیفی و تحلیل مضنون(تم) می باشد. جامعه‌ی آماری این پژوهش در بخش کیفی، 18 تن از خبرگان، اساتید دانشگاه و صاحبنظران فعال در حوزه های مدیریت شهری، جغرافیای سیاسی، فناوری نانو، محیط زیست که مصاحبه از آنها به صورت نیمه ساختار یافته انجام شده و تمام سوالات مرتبط با موضوع و در چارچوب پی بردن به سوال اصلی تحقیق می‌باشند. در بخش کمی، به علت نامحدود بودن آنها و به منظور تعیین تعداد مناسب افراد نمونه که معرف جامعه آماری باشد از فرمول کوکران و جدول مورگان استفاده گردید. بر اساس فرمول کوکران و جدول مورگان، 384 نفر به عنوان نمونه که از فعالان و کارشناسان در حوزه های مدیریت شهری، جغرافیای سیاسی، فناوری نانو، محیط زیست می باشند، انتخاب شدند. متغیرهای مورد بررسی، آلودگی هوا، فناوری نانو، امنیت در این تحقیق می باشند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار های SPSS25و SMARRTPLS2 استفاده شده است. با توجه به نتایج تحقیق، مدل کاهش آلودگی هوا بر اساس فناوری نانو در جهت افزایش امنیت را که توسط نمونه های آماری مستخرج شده از پرسشنامه، ارائه گردید. معیارهای بدست آمده از قبیل، آزمون روایی همگرا( AVE)، پایایی ترکیبی(CR)،ضریب تعیین(R2) و RMSEA نشان دادند که مدل نهایی مستخرج شده، از برازش مناسبی برخوردار است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Designing a model to reduce air pollution in order to increase the security of metropolitan areas with the approach of nanotechnology (Case study: Tehran)

نویسندگان [English]

  • amir abbasmofrad 1
  • Farhad Hamzeh 2
  • omid moradi 3
  • nader bahari 4
1 Ph.D. Student of Political Geography, Tehran Markazi Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
2 Assistant Professor of Geography, Tehran Markazi branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
3 Associate Professor of Chemistry, Shahr Qods, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
4 Assistant Professor of Management, Germi, Islamic Azad University, Germi, Iran.
چکیده [English]

Abstract
The environmental pollutions and their security risks have become major threats to human health. Nanotechnology is one of the methods to overcome this problem. The purpose of this study is to investigate the design of a model for reducing air pollution in order to increase the security of metropolitan areas with a nanotechnology approach in Tehran. This research is descriptive-calibration and it is based on the purpose of applied research, qualitative analysis, and content analysis themes. In the qualitative section, the statistical population of this research consists of 18 experts, university professors and activists in the fields of urban management, political geography, nanotechnology, and environment. They were interviewed in a semi-structured manner and all questions were related to the subject in a framework to understand the main question of this research. In the quantitative section, due to their infinity, Cochran formula and Morgan table were used to determine the appropriate number of sample individuals representing the statistical population. according to the Cochran formula and Morgan Table, 384 activists and experts in the fields of urban management, political geography, nanotechnology, and environment were selected. The studied variables are air pollution, nanotechnology, and security. SPSS25 and SMARRTPLS2 software were used for data analysis. According to the research results, a model of reducing air pollution based on nanotechnology is presented in order to increase security extracted by statistical samples. The main criteria such as Average Variance Extracted (AVE), Compositive Reliability (CR), coefficient of determination (R2) and RMSEA showed that the extracted final model has a suitable fitness.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Key words:Air pollution
  • nanotechnology
  • security
  • Tehran
  1. Asadi, M., & Mehrabi, M. (2018). Exploring the underlying and social factors affecting environmental behavior of Bandar Abbas Citizens, No.15.[ In Persian].
  2. Arab, N., & Haghighimanesh, S. (2016). Nanotechnology and reduction of air pollutants, Quarterly Journal of Man and the Environment, No. 26. [ in Persian].
  3. Annual report on air and sound quality in Tehran (2019) QM99/02/01(U)/1.
  4. Buzan, B., (1991). People, State and fear, Fear, Second edition, Boulders, Colorado, Rienner Publisher,
  5. Driesen, David M. (2002). Sustainable Development and Air Quality: The Need to Replace Basic Technologies with Cleaner Alternatives, Buffalo Environmental Law Journal, Vol.10, No.25.
  6. Faryadi, M. (2015). Urban air pollution and the government's strategic responsibility in the light of environmental security, Journal of Strategy Quarterly, Vol. 25, No. 81, PP. 89-115. [ In Persian].
  7. Heidari Sarban, V., & Saeb, Sh. (2019). Explanation Social Justice Relationship and Sense of Social Security in the Rural Areas, Case Study, Ardabil County. Journal of Regional Planning, 9 (36), 67-82. [ In Persian].
  8. Jafarinia, Gh. (2020). Investigating the Impact of Social Capital on Citizens' Environmental Behaviors (Case Study: City Bushehr). Journal of Regional Planning, 10 (37), 141-150. [ In Persian].
  9. Jalalian, H., & Dadgar, H. (2013). Location of sanitary landfill for rural waste, Case:Dareh si village, Maku city, Rural Economy and Space Development, No. 4, pp: 114-97. [ In Persian].
  10. Jamshidi, M. (2015). “reported environmental performance" of the world in 2016 . Iran newspaper, the period of eight Feb 6137 issue, p. 16. [ In Persian].
  11. Mohsen Kalantari, M., Ahdinejad Rushti, A., Meshkini, M., N, j. (2020). Structural-functional explanation of the Physical development on transit oriented development in metropolitan cities (Case study: Tehran metropolitan). Journal of Regional Planning, 10 (38), 125-142. [ In Persian].
  12. Lashgarizadeh, M., & Eshaghi, M. (2015). Investigating the effect of nanotechnology on the environment, science and environmental technology, Quarterly Journal of Environmental Science and Technology, Vol. 18, No. 1. [ In Persian].
  13. Mingay, S. (2007). Green IT: A New Industry Shock Wave. Green IT: A New Industry Shock.Gartner.
  14. Rahbari, L., & Sharepour, M. (2014). Gender and the Right to the City: in Search of a Conceptual Model. Iranian Journal of Sociology, Volume 14, No 1, pp: 116-141. [ In Persian].
  15. Sloltani Moghadas, R., & Anzaei, E. (2018). Assessing sustainable environmental development in paddy villages Case study: Rural settlements of Neka city, Journal of Regional Planning, 8 (32), 23-36. [ In Persian].
  16. Sargent, G. (2013). Nanotechnology and Environmental, Health, and safety: Paperback-January 28.
  17. Smith, C., & Brooks, D. (2015), Security science: the theory and practice of security. Walthman, MA: Butterworth-Heimann.
  18. Soheili, S., Najafabadi, G., Keshishiyan Siraki, Ghaedi, M.R. (2020). The Survey of Economic Development Effects on Environment Security of Persian Gulf Regional, Journal of Regional Planning, 10 (39), 187-200. [in Persian].
  19. Von Klot, S. et al. (2005). Ambient air pollution is associated with increased risk of hospital cardiac readmissions of myocardial infarction survivors in five European cities, Circulation, Vol.112, No. 20: 3073-3079.
  20. Yasuda, Y. &Mori, Sh. (2009). Helping in the Fight against Global Warming with nano, KDDI CSR Report.
  21. ZareShahabadi, A., Bonyad, L., & Gholami, M. (2020). The Study of the Relationship Between The Right to the city and the feeling of social security among Yazd citizens. Journal of Regional Planning, 10 (39), 109-124. [ In Persian].