ارزیابی اثرات کالبدی- فضایی جابه جایی در سکونتگاه های روستایی (مطالعه موردی: دهستان ملاوی، شهرستان پلدختر)

نویسندگان

• هادی قراگوزلو ¹
• علی اصغر عیسی لو ²
• فرزاد گراوند ³

¹ دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه خوارزمی، تهران ایران

² کارشناس ارشد شهرسازی، کارشناس فنی و مطالعات بنیاد مسکن استان قم، قم، ایران

³ دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

چکیده

       وقوع سیل و طغیان فصلی رودخانه­ها از جمله سوانح طبیعی است که هر ساله خساراتی را بر جوامع انسانی تحمیل می­کند. در کشور ما نیز در طی دهه­های اخیر خسارات مالی و جانی سیلاب افزایش یافته و قربانیان این سانحه نیز اغلب روستاییان می­باشند. از جمله سیاست­هایی جدیدی که به منظور مقابله با این سوانح طبیعی اتخاذ می­گردد، جابه­جایی و اسکان مجدد روستاییان می­باشد که قدر مسلم این امر پیامدهای مختلفی را در پی خواهد داشت. سه روستای بابازید، وره زرد و خرسدر علیا از جمله روستاهایی است که به دلیل قرارگیری در حریم رودخانه­ی کشکان رود، بارها متحمل خسارات فراوان ناشی از سیل بوده است. لذا به منظور جلوگیری از تکرار این حادثه، در سال 1385 اقداماتی جهت جابجایی این روستاها صورت گرفت. بدین ترتیب، پژوهش حاضر به تعیین پیامدهای کالبدی – فضایی جا به جایی روستاهای مذکور از توابع شهرستان پلدختر پرداخته است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی– تحلیلی بوده، روش جمع­آوری اطلاعات مبتنی بر مطالعات کتابخانه­ای و میدانی با استفاده از روش پیمایشی و تکمیل پرسشنامه بوده است. حجم نمونه شامل 20 درصد از خانوارهای موجود در روستاهای مورد بحث است که برابر با 117خانوار تعیین شد. داده­های گردآوری شده با استفاده از نرم­افزار SPSS و آزمون­های ناپارامتری ویلکاکسون و t مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بیشترین تأثیر اسکان مجدد این روستاها در زمینه کالبدی و زیست محیطی بوده است. در مقابل کمترین پیامد حاصل از جا به جایی روستاهای مذکور در بعد اقتصادی بوده و تفاوت معناداری در قبل و بعد از جابه­جایی وجود نداشته است.
 

کلیدواژه‌ها

• اسکان مجدد
• اثرات فضایی
• توزیع جمعیت
• سکونتگاه های روستایی
• پلدختر

---