ارزیابی شاخص های کمی و کیفی مسکن در استان همدان (با تأکید بر اقشار کم درآمد)

نویسندگان

1 استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد ملایر، دانشگاه آزاد اسلامی، ملایر، ایران

2 دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد ملایر، دانشگاه آزاد اسلامی، ملایر، ایران

چکیده

        مسکن کالایی با دوام، غیر منقول، چند بعدی، غیرهمگن و بسیار پر هزینه است و در سازمان اجتماعی فضا نیز نقش بسیار مؤثری دارد. اهتمام به تأمین مسکن مناسب، بادوام، مقاوم و ایمن، از بزرگ­ترین دغدغه­های انسان معاصر و جوامع کنونی است. از دید دیگر، مسکن در برنامه­های درازمدت توسعه، به عنوان پویاترین زمینه­ی عملکرد اقتصادی محسوب می­گردد. تأمین مسکن برای همه دولت­ها از دیرباز یکی از مهم­ترین مسائلی بوده که برای رفع این مشکل راهبردها و سیاست­های گوناگونی ارائه شده است. در ایران نیز، طی سال­های اخیر، رونق و رکود بازار مسکن و مجموعه­های هم پیوند با آن، با اهمیت تلقی شده و مسکن و وضعیت کمی و کیفی آن، به عنوان عاملی حساس و اثرگذار معرفی شده است. هدف اصلی این مقاله ارزیابی مسکن گروه­های درآمدی و ارائه برنامه برای تأمین مسکن اقشار کم درآمد، با استفاده از تکنیک­های آماری در استان همدان است. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی می­باشد و از تکنیک آماری دهک­های درآمدی استفاده شده است. مطالعات انجام شده حاکی از آن است که شرایط مسکن در بین گروه­های کم درآمد استان دارای وضعیت نامناسبی است. لذا به بررسی و تحلیل شاخص های مسکن بر حسب گروه­های درآمدی پرداخته شده است. لازم به ذکر است عملکرد و سیاست­های اتخاذ شده توسط دولت در سال­های گذشته، تأثیر مناسبی بر ساماندهی مسکن گروه­های کم درآمد استان همدان نداشته است و حتی در برخی از دوره­ها تبعات منفی فراوانی برای این گروه­ها داشته است.                                                                                                                            

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Evaluation of Quantitative and Qualitative Housing in Hamadan Province (Emphasizing: low-income Families)

نویسندگان [English]

  • majid shams 1
  • mona gomar 2
چکیده [English]

        Housing is a heterogeneous, lasting, immovable and costly commodity and plays an important role in social organization at space. Efforts to provide suitable, lasting and secure housing is one of the greatest concern of contemporary societies and governments today. From a different viewpoint, housing in a long term development program should be considered such as economic basis for performance. Many strategies and policies have been proposed to provide housing for all governments as one of the most important issues that is raised in contemporary societies. In Iran, in recent years, Boom and bust housing market along with its associated issues, housing is considered as an important in terms of quantitative and qualitative as a pivotal factor. The main purpose of this article is evaluating of income groups and provide plan for low-income groups housing by using statistical techniques used in Hamadan housing province. This analytical-descriptive research method has used income deciles statistical techniques. The studies have done in this article indicate that housing condition is not appropriate among low- income groups in Hamadan .So, based on the analysis of housing indicators according to income groups have been investigated that the government’s policies during the recent years have not influenced low-income groups positively and even in some of time courses they have had many negative consequences for them.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Hamadan province
  • Insufficiency and qualitative indicators
  • Housing policy
  • Low – income groups

Evaluation of Quantitative and Qualitative Housing in Hamadan Province (Emphasizing:  low-income Families)

 

M. Shams[1]

Professor in Geography and Urban Planning, Malayer Branch, Islamic Azad University, Malayer, Iran

M. Gomar

Ph.D Student of Geography and Urban Planning, Malayer Branch, Islamic Azad University, Malayer, Iran

 

Abstract

        Housing is a heterogeneous, lasting, immovable and costly commodity and plays an important role in social organization at space. Efforts to provide suitable, lasting and secure housing is one of the greatest concern of contemporary societies and governments today. From a different viewpoint, housing in a long term development program should be considered such as economic basis for performance. Many strategies and policies have been proposed to provide housing for all governments as one of the most important issues that is raised in contemporary societies. In Iran, in recent years, Boom and bust housing market along with its associated issues, housing is considered as an important in terms of quantitative and qualitative as a pivotal factor. The main purpose of this article is evaluating of income groups and provide plan for low-income groups housing by using statistical techniques used in Hamadan housing province. This analytical-descriptive research method has used income deciles statistical techniques. The studies have done in this article indicate that housing condition is not appropriate among low- income groups in Hamadan .So, based on the analysis of housing indicators according to income groups have been investigated that the government’s policies during the recent years have not influenced low-income groups positively and even in some of time courses they have had many negative consequences for them.

                                                                            

Keywords: Hamadan province, Insufficiency and qualitative indicators, Housing policy, Low – income groups. 

  1. ارجمند نیا، اصغر (1373): مسکن اجتماعی مناسب، مجموعه مقالات سمینار سیاست های توسعه مسکن در ایران، انتشارات سازمان ملی زمین و مسکن، جلد اول، تهران.
  2. اطهاری، کمال (1387): گونه شناسی مسکن اجتماعی، ارائه شده در سیزدهمین همایش سیاست های توسعه مسکن در ایران؛ وزارت مسکن و شهرسازی، تهران.        
  3. اطهاری، کمال و مریم جواهری پور (1383): طرح پژوهشی نظام مالی تأمین مسکن کم درآمدها؛ وزارت مسکن و شهرسازی، سازمان ملی زمین و مسکن، تهران.                                              
  4. اطهاری، کمال (1384): «فقر مسکن در ایران: فقر سیاست اجتماعی»، فصلنامه رفاه اجتماعی، سال 5، شماره 18، تهران، صص
  5. مرکز آمار ایران (1390): سالنامه آماری استان همدان، تهران.
  6. سیف الدینی، فرانک (1373): مسکن حداقل، بررسی سیاست­های توسعه مسکن در ایران، چاپ اول، تهران.
  7. شفاعت، محمدرضا (1385 ): بررسی سیاست های مسکن گروه های کم درآمد در ایران، پایان نامه کارشناسی ارشد سیاست و مطالعات ایرانیان، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران.
  8. شمس، مجید؛ دارامرودی، لیلا و نرگس قنبری (1392): «تحلیل فرصت های توسعه ای بافت قدیم شهر (نمونه موردی بخش مرکزی شهر کرمانشاه)»، فصلنامه آمایش محیط، شماره 25، ملایر، صص 128- 113 .
  9. حبیبی، محسن و دیگر پژوهشگران (1370): مسکن حداقل، مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، چاپ دوم، تهران.
  10. حبیبی، محسن و زهرا اهری (1383): بررسی ابعاد کیفی مسکن در ایران، انتشارات دانشگاه تهران، تهران.
  11. حکمت نیا، حسن و میرنجف موسوی (1385): کاربرد مدل در جغرافیا با تأکید بر برنامه‌ریزی شهری و ناحیه‌ای، انتشارات علم نوین، چاپ اول، یزد.
  12. حیدرآبادی، اکبر (1380): مطالعه تأثیر جمعیت بر شاخص مسکن، پایان نامه کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران.
  1. دژکام، ژاله (1373): دولت و مسئله مسکن، مجموعه مقالات سمینار سیاست های توسعه مسکن، انتشارات سازمان ملی زمین و مسکن، جلد اول، تهران.
  2. رهنمایی، محمد تقی (1382): مجموعه مباحث و روش‌های شهرسازی، جغرافیا، انتشارات مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن وزارت مسکن و شهرسازی، چاپ سوم، تهران.
  3. طرح جامع مسکن شهر همدان (1385): وزارت مسکن و شهرسازی، تهران.
  4. عزیزی، محمد مهدی (1378): جزوه پلی‌کپی درس «برنامه‌ریزی مسکن»، مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران، گروه شهرسازی، تهران.
  5. عزیزی، محمد مهدی (1383): «جایگاه شاخص های مسکن در فرآیند برنامه ریزی مسکن»، نشریه هنرهای زیبا، شماره 17، تهران، صص 42-31.
  6. ملکی، سعید (1382): «بررسی نقش شاخص های اجتماعی مسکن در برنامه ریزی مسکن در شهر ایلام»، مجله مسکن و انقلاب، شماره 104، تهران.
  7. Brunn, S. Williams, J. and Ziegler, D (2003):Cities of the World, World.
  8. Regional Urban Development, Newyork: Rowman and Littlefield.